چیدمان «به رسم ایران پرگهر»، تجربه زیست ایرانی مسلمان در آوردگاه فرهنگ جهانی غرب

دکتر علیرضا بهرهی ، شاعر و بنیان گذار شعر ایرانی پریسکه، فعال فرهنگی، دکتری حرفه ای بازرگانی سیاسی دانشگاه تهران،پژوهشگر دکتری زبان وادبیات فارسی و دانش آموخته علوم استراتژی و  سیاسی، دارای ۳۵ عنوان کتاب تالیف شامل گردآوری ،مقدمه و اشعاراست. وی در جهت تحلیل اثر، بیان نمود که ایران دریای پر از گوهر است و اینکه ما ایران را به معدن جواهر تشبیه نمی‌کنیم از آن روست که معدن جواهر و سنگ‌های قیمتی نیاز به کندوکاو و مشقت دارد و سپس آن سنگ‌ها می‌بایست صیقل بخورند اما وقتی که ما ایران بزرگ را به دریای پر گهرتشبیه می‌کنیم یعنی گوهرهای بی شماری که در دل اقیانوس هستند و صرفاً می‌بایست کشف شوند. نمایشگاه سرزمین پر گهر هوشمندانه با تلفیق دو عنصر و رکن اصلی فرهنگ یعنی فرهنگ مادی  و فرهنگ غیر مادی که به آن فرهنگ معنوی اطلاق می‌شود توانسته است بانگاهی نو به نقش فرهنگ در زندگی شهروند ایران در روزگار معاصر بپردازد. فرهنگ مادی که شامل تمام دست ساخته‌های انسان در ساحت تصویر از جمله هنرهای تجسمی و دست ساخته‌های قابل لمس و رویت بشر جهت تلطیف زندگی روزمره شامل میز و صندلی و فرش و لباس و کفش وقطار و هواپیما وغیره می باشد زندگی مادی بشر را پشتیبانی می‌کنند. و آوردگاه دیگر یعنی فرهنگ معنوی که شامل باورها ،آداب و رسوم ، شعر، ادبیات ، تاریخ ، اسطوره ، دین ، مذهب ، موسیقی و غیره که در ساحت معنا به زندگی مادی بشر عمق ماورایی می دهند. نمایشگاه اخیر به درستی تلفیقی از انسان دارای شاخصه های غربی و فرهنگ غرب که بر روی هزاره‌های تمدن و تاریخ شرقی ایستاده است را به تصویر می‌کشد. ما در این نمایشگاه شاهد انسانی هستیم که پوشش و نگاه هویتی غرب را در بستر تفکرات و باورهای شرقی توامان یدک می کشد. ما به وضوح ایرانی مسلمان و مسلمان ایرانی را می بینیم. دست خط شهروند ایرانی با رگه‌های هویتی شهروند غربی کاملاً منحصر به فرد و تابلو دار هست. ما در این نمایشگاه با تلفیق سنت و مدرنیسم و حتی پست مدرنیسم چند لایه،با المان‌های هویتی خاصه ی ایرانی در کارزار جهان شهرهای فرا جغرافیایی روبرو هستیم. شاید نمایشگاه به رسم سرزمین پرگهر این پیام را فریاد می‌زند که شهروند ایرانی با وجود حرکت در کهکشان فرهنگ جهانی که عموماً توسط مدرنیسم غربی تعبیه شده است همچنان باید هویت و نگاه خاصه ایرانی را پاس بدارد. باشد که این قبیل فعالیت‌های فرهنگی اثرگذار همچنان در ترسیم چهره ی واقعی شهروند ایرانی صادق و امانت‌دار بماند.

در استیمنت این تور_نمایشگاه آمده است که هنر، رسم التیام جان هاست و ما، همواره ز یک گهواره کهنیم؛ ایران، گهواره‌ی مقدس هنرِ جاودانه‌ی ماست. هنر، ژرف ترین ساحت آزادی انسان است و خلاقیت، کلیدِ سحرآمیز این درگاه. پرداختن به هنر خلّاق و خلق متافیزیک هنری، به مثابه پرواز بر فراز دیوارهای روزمرگی و فرار از بندهای کلیشه، به ما امکان می‌دهد که در آسمان بی‌کران خیال پرواز کنیم. چه خوش است که این پنجره‌ی طلایی به جهان رویاها باز می‌گردد و مجال می‌دهد تا در کهکشان رنگ‌ها و نقش‌ها با جوهره‌ی خلاقیت هنرمند، پرسه زنیم. «به رسم ایران پرگهر»، پلی است مقدس و رازآلود که به پاس همدلی‌های فروزان گروه هنری رسم از اقصی نقاط جهان بنا شده، نمایانگر جلوه‌های هنر نابِ هنرمندان ایران زمین، در دیار قصه‌های طلایی پل بسفر و سرزمین روشنایی و بادگیرها، جایی که عشق و اسطوره در تار و پودش تنیده شده و روایتگر عاشقانه‌های جان ماست، که در دل تاریخ و افسانه‌ها می‌تپد.