بازیگر سریال «دودکش 2» گفت: این سریال خانواده های ایرانی را به نمایش می گذارد که هر چقدر هم را آزار دهند اما در نهایت همه شان همدیگر را دوست دارند و این یکی از خصیصه های خانواده ایرانی است.
به نقل از رسانه جو : نوروز ۹۰ بود که پسربچه ای شیرین زبان با حضور در سریال «چک برگشتی» و ایفای نقش پسر امیر جعفری به یکی از شخصیت های محبوب سریال های نوروزی تبدیل شد.
بعد از آن به خاطر همان شیرین زبانی، شاهد بازی او در سریال ها و فیلم های دیگری بودیم. از جمله دیوار، پرده نشین،روزای بد به در، پادری، پریا، حکایت های کمال و …
محمدرضا شیرخانلو همان پسربچه ای است که از ۶ سالگی پا به عرصه هنر گذاشت و خیلی اتفاقی توسط یکی از دوستان پدرش به این حیطه وارد شد. او در همان سال های ابتدایی بازیگری خود و درست در ۷ سالگی با بازی در فیلم سینمایی دهلیز بهروز شعیبی کاندیدای سیمرغ نقش اول مکمل مرد شد.
شیرخانلو این شب ها دومین سریال حرفه ای خود را در نوجوانی بازی می کند. او برای بار دوم در قالب نقش پوریا پسر فیروز مشتاق قرار گرفته است. او وقتی ۷ سالش بود نقش پوریا را بازی کرده بود و حالا بعد از ۸ سال دوباره در قامت همان نقش قرار گرفته است.
مجموعه تلویزیونی «دودکش ۲» به کارگردانی برزو نیک نژاد و تهیه کنندگی زینب تقوایی این شب ها از شبکه یک پخش می شود. دودکش قصه ای خانوادگی ایرانی را ترسیم کرده است و فضای آن در ادامه سایر کارهای نیک نژاد به شمار می رود.
با «محمدرضا شیرخانلو» که حالا ۱۶ سال دارد و این روزها می خواهد رشته تحصیلی اش در دوره متوسطه را انتخاب کند، درباره دنیای بازیگری، ساخت ادامه سریال های موفق و هدف او در بازیگری گفت و گو کردیم.
** با توجه به اینکه در «دودکش ۱» سن کمی داشتید و در فصل دو حجم بازی تان بیشتر است، از بازخوردهای «دودکش ۲» برایمان می گویید؟
-خدا را شکر مردم دودکش یک را خیلی دوست داشتند و از آن استقبال کردند و تا به اینجای کار نیز مردم استقبال خوبی داشتند. بخشی از کمدی کار ما کم شده به خاطر سانسورهایی که دلیلش را نمی دانم و ورودم نمی کنم.
خیلی برای این کار زحمت کشیده شده است و با اینکه زمان کوتاهی برای رسیدن به پخش داشتیم اما سریال خوب هم دیده شده است و به نسبت کارهایی که در این مدت در تلویزیون پخش شده مردم این سریال را بیشتر دوست داشتند.
** شما در «دودکش ۱»، ۷ سالتان بود؟
-بله ۷ سالم بود.
** آن موقع را یادتان هست؟
-کامل نه اما روزهای ضبط و پخشش یادم است.
** سختی هایش را به یاد دارید؟
-در کل دودکش خیلی کار سختی است به خاطر اینکه در همه سکانس ها پر بازیگر هستیم و ده بازیگر در هر سکانس داریم. مخصوصا برای من که تازه کارم را شروع کرده بودم این سختی دوچندان می شد. آقای نیک نژاد در دودکش ۱ دستیار یک بودند و آقای لطیفی کارگردان بودند و هر کدام در جایگاه خودشان سخت گیر بودند. اما خاطره های خوبش از سختی هایش بیشتر است و در کل دودکشی ها خیلی هم را دوست دارند و دقیقا مثل خانواده ای هستند که در سریال می بینیم.
* چطور شد که برای «دودکش ۱» انتخاب شدید؟
-قبل از دودکش ۱ سریال چک برگشتی را با آقای مقدم کار کردم و بعد از آن تئاتر ساقی آقای دژاکام را بازی کردم و فکر کنم بعد از آن در سال ۹۲ مشغول بازی در دودکش شدم. وقتی مشغول بازی در فیلم سینمایی دهلیز بودم آقای نیک نژاد با مادرم تماس گرفتند و خواستند که برای دودکش بروم و مادرم گفته بودند محمدرضا بعد از پایان بازی اش در فیلم سینمایی دهلیز، نیاز به استراحت دارد و آقای نیک نژاد هم گفته بودند خستگی معنایی ندارد و محمدرضا باید با ما باشد و به محض رفتن به دفترشان قرارداد نوشتیم و تست گریم و لباس شدم و کارم را شروع کردم.
** آن زمان که برای دودکش انتخاب شدید نقشی که قرار بود ایفا کنید برایتان مهم بود؟ یعنی نقش ها را خودتان انتخاب می کردید؟
-از همان ابتدا که شروع به کار کردم اول مادرم با عوامل آن کار صحبت می کند و فیلم نامه را می خواند و بعد برای من توضیح می دهد و اگر از فیلم نامه خوشمان بیاید و گروه تولید را دوست داشته باشیم می رویم برای قرارداد. در کل حرف اول را مادرم می زند و خیلی راهنمایی ام می کند.
** شما در سریال «پادری» هم بازی کردید؟
-بله آنجا هم بودم.
** با توجه به اینکه نمونه های موفق و ناموفقی در ساخت ادامه سریال ها داشتیم فکر می کنید سریال های دنباله دار چقدر می توانند در جذب مخاطب عمل کنند؟
-در کل ساختن دنباله یک سریال در حد و اندازه های نون خ و پایتخت و دودکش که مردم دوستشان دارند کار سخت تری است نسبت به اینکه فصل اولش را بسازیم. به هر حال ساخت ادامه سریال ها انتظاری را برای مردم ایجاد می کند که قطعا باید دودکش دو بهتر از یک باشد که مردم دوستش داشته باشند و به همین خاطر سخت تر است. اما در هر حال از دودکش به نسبت تغییراتی که در آن بوجود آمده و سانسورهایی که داشته تا الان رضایت داریم.
** فکر می کنید یک سریال برای کسب موفقیت در ادامه دار شدن چه گزینه هایی نیاز دارد؟
-مهم ترین قسمت، نویسنده است به خاطر اینکه آن فیلم جهان نویسنده است و متعلق به او است. دودکش ۱ را آقای نیک نژاد نوشتند و جهان او است و اگر دودکش ۲ نویسنده اش تغییر می کرد خیلی مسائل فرق می کرد چون همه آدم ها شبیه به هم نیستند. در وهله بعدی اگر گروه تولیدی که در کار قبلی بودند ۹۰ درصدشان در ادامه کار هم باشند خیلی سریع تر می توانند کار را پیش ببرند تا اینکه گروه جدیدی تشکیل شود.
** اما آقای نیک نژاد برای بار اول است که دودکش را کارگردانی می کند.
-بله درست است. اتفاقی که افتاده بود این بود که دودکش ۲ را با پادری اشتباه گرفتند. تهیه کننده و نویسنده ما به نسبت پادری فرق کرده است. اما به نسبت تصمیمی که گرفتند این شد که پادری، پادری باشد و دودکش هم دودکش و مردم خیلی این دو را اشتباه گرفتند و خودمان هم قبول داریم که پادری ادامه دودکش ۱ بود. در هر حال تصمیم بر این شد که پادری از دودکش جدا باشد.
** یعنی ممکن است ادامه پادری هم ساخته شود؟
-بله ممکن است چون جدای از هم هستند.
** اما فضای این دو سریال شبیه به هم بود و خیلی نمی شود از هم جدایشان کرد.
-این را نمی دانم و مدیران شبکه و خانم تقوایی تهیه کننده و آقای نیک نژاد کارگردان می دانند و این تصمیم را گرفتند.
** در حالت کلی چقدر قصه های دودکش برای شما جذاب بود؟ قصه هایی تو در تو، تعدد لوکیشن و بازیگران در هر سکانس نیز از ویژگی های این کار به شمار می رفت.
-من خانواده های دودکش را خیلی دوست دارم به این خاطر که به خانواده خود من شبیه هستند. ما خانواده شلوغی هستیم و خاله ها و مادربزرگم با هم رفت و آمد داریم و به همین خاطر خانواده مشتاق و سوزن چیان را خیلی دوست دارم. این سریال خانواده های ایرانی را به نمایش می گذارد که هر چقدر هم بهروز خراب کاری کند و دعوایش کنند و یک وقت هایی هم از خانه بیرونش کنند اما در نهایت همه شان همدیگر را دوست دارند و این یکی از خصیصه های خانواده ایرانی است.
** به نظر شما چقدر مردم با این خصیصه در قالب سریال ارتباط می گیرند؟ و چقدر برایشان به عنوان مخاطب مهم است که در سریال ها یک خانواده ایرانی ببینند؟
-به نظرم خیلی می تواند جذاب باشد به خاطر اینکه الان خانه ها پر شده از سریال های ترکی و آمریکایی و … مردم هم آنها را می بینند و یک وقت هایی خیلی لازم است که مردم خانواده های ایرانی را در قالب سریال ها ببینند. چقدر مردم باید خانواده های ترکی و اشک و غم در سریال ها ببینند؟ بهتر است که با کشور خودمان همراه باشیم و همراه خانواده های ایرانی بخندیم.
** شما در این سریال در کنار بازیگران زیادی کسب تجربه کردید. چقدر این شرایط برایتان راحت بود؟
-دستیار ما همیشه می گوید که دودکش برای ما یک دانشگاه است و من این را واقعا قبول دارم. در بین بازیگران آقای برق نورد و تشکر و رستمی و خانم تیرانداز همه شان می توانند استاد دانشگاه باشند و به من در بازی خیلی کمک کردند و بازیگری در کنارشان برای من لذت بخش است و می توانید هر روز از این عزیزان نکته های جدید یاد بگیری. از آن طرف هم آقای نیک نژاد خیلی به همه کمک می کند و واقعا می توانم بگویم که هر روز از این افراد یاد می گیرم.
** بزرگترین چالش در «دودکش ۲» برای شما چه بود؟
-پوریایی که در دودکش یک دیدیم پسربچه بازیگوشی بوده و شیطنت های خودش را داشت و بازی زیادی نداشت اما در دودکش 2 طی صحبتی که با کارگردان داشتم گفتند پوریا پسری است که حالا به سن بلوغ رسیده و باید برای او به دنبال چالش باشیم. خیلی به این موضوع فکر کردیم که چه اتفاقی بیفتد که بهتر شود تا به ورزش کبدی رسیدیم و به این رسیدیم که پوریا با عمویش بیشترین سکانس ها را داشته باشد و اینکه به نسبت پوریای ۸ سال پیش آرام تر باشد و همین که پوریا باید مردانه تر رفتار کند بازی کردنش را برایم سخت تر می کرد. چون من معمولا عادت دارم به آتش سوزاندن و برایم خیلی سخت شد. از طرفی باید ورزش کبدی را یاد می گرفتم که در سالن کار می کردیم.
** فکر کنم در این سن و سال اولین بارتان بود که چنین نقشی بازی کردید که نزدیک به سن تان باشد.
-بله درست است.
** الان کلاس چندم هستید؟
۹ ام تمام شد باید انتخاب رشته کنم و بروم ۱۰ ام.
** چه رشته ای می خواهید انتخاب کنید؟
-برای اینکه می خواهم در دانشگاه رشته روانشناسی بخوانم باید به رشته تجربی یا انسانی بروم.
** برخی از بازیگران ترجیح می دهند تا رشته تحصیلی شان نیز با شغلی که از آن کسب درآمد می کنند یکی باشد. شما نمی خواهید رشته های مربوط به بازیگری را در دانشگاه بخوانید؟
-با مادرم و مشاوره های زیادی و با افراد بزرگی درباره انتخاب رشته خیلی صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که الان تحصیل در رشته های هنری برای من ضروری نیست. رشته هنر و دانشگاه هنر برای من تئاتر است و تصمیم گرفتم تئاتر بیشتر بازی کنم. از سویی در همان مشاوره ها و مشورت با بزرگان این حیطه به من گفتند روانشناسی در بازیگری خیلی به کار می آید و تصمیم گرفتم که روانشناسی بخوانم.
** شاگرد درس خوانی هستید؟
-بله من هیچ مشکلی با درس خواندن ندارم و معدلم ۱۹ است.
** با اینکه سر کار می روید، چطور برنامه ریزی می کنید ؟
-عادت کردم. من از پیش دبستانی کارم را شروع کردم و صبح ها درس می خوانم و شب ها سر کار می روم یا اینکه صبح ها سر کار می روم و شب ها درس می خوانم و از همان ابتدا معلم خصوصی داشتم که در خانه به من درس می داد تا از باقی بچه ها عقب نمانم.
** شما دو سال پیش نقش کمال را در سریال «حکایت های کمال» را بازی کردید. با توجه به اینکه این روزها نگارش فصل دو این سریال آغاز شده است با شما درباره بازی در فصل دو این سریال صحبت کردند؟
-درباره حکایت های کمال با آقای صلح میرزایی صحبت کردم و این را می دانم که در حال نگارش است. دیگر هم اپیزودیک نیست و قرار است سریالی شود.
** یعنی در فصل دو نقش کمال را بازی می کنید؟
-طی صحبتی که با آقای صلح میرزایی کردم گفتند می خواهیم فصل دو این سریال را بسازیم و به من گفتند آماده باش.
** از بین کارهایی که در این چند ساله بازی کردید کدام یک را بیشتر از همه دوست دارید؟
-همه کارهایم را دوست دارم و نمی توانم بگویم کدام را بیشتر دوست دارم چون هر کدام یک چالش جدید است. خودم دودکش را خیلی دوست دارم و دهلیز را هم خیلی دوست دارم به خاطر اینکه کار به شدت حرفه ای بود.
** در آنجا کاندیدای مکمل مرد در جشنواره هم شدید؟
-بله درست است.
** برای آینده تان برنامه ریزی خاصی دارید و به این فکر کردید؟
ب-ا مادرم در این باره خیلی صحبت کردیم و فعلا درباره اش صحبتی نمی کنیم تا به نتیجه اش برسیم. بعد از پایان بازی ام در دودکش برنامه ریزی سختی که با مادرم درباره اش صحبت کردیم را آغاز می کنیم.
